Transcendencja i paradoks czasu, czyli jak czytać znaki
Kiedyś przed snem przyfrunął do mnie pomysł o utworzeniu wpisu dotyczącego czytania znaków i uważności. Wszystko bowiem co nas otacza jest narzędziem komunikacji z Wszechświatem, Wyższą Inteligencją czy polem. W zależności w co wierzysz, możesz sobie wykropkować to miejsce i wstawić to, co jest dla ciebie wartością i z czym się identyfikujesz. I tak zastanawiałam się, co miałabym napisać? Czy odwołać się może do jakiegoś przykładu z przeszłości?
W mojej codzienności wszechobecna jest muzyka i w ten sposób najczęściej otrzymuję wiadomości. Są to słowa wsparcia, gdy czuję się słabsza, wskazówki, gdy nie wiem jaką podjąć decyzję albo zagadki. Lubię tę zabawę, więc gdy wpadam na trop, nie mogę przestać myśleć i działam, dopóki nie odkryję, o co chodzi w przesłaniu.
I tak jeszcze tego samego dnia pojawił się mix pewnej piosenki Sub Focus. Od niego przeskoczyłam do odsłuchiwanego dwa lata temu albumu pod tytułem „Torus”.
[Torus – dwuwymiarowa powierzchnia obrotowa zanurzalna w przestrzeni trójwymiarowej, powstała przez obrót okręgu wokół prostej leżącej w tej samej płaszczyźnie i nieprzecinającej go (czyli nie mającej z nim wspólnych punktów). […]
Według badań Nassima Harrameina, podczas gdy równowaga wektorowa obrazuje absolutnie nieruchomą energię, tak torus reprezentuje proces zrównoważonego, dynamicznego przepływu energii. Odsyłam do źródeł: http://www.cosmometry.net/the-torus—dynamic-flow-process].
Moją uwagę zwróciły słowa w jednej z piosenek „Turn it around”:
„It’s inside
It’s all around you
I’m going to put these arms
All around you”
Wyszukując piosenkę w Internecie, włączyłam jednak przez przypadek inną o podobnym tytule „Turn back Time” i miałam wrażenie, że tej akurat nie znam. Tekst typu „gdybym mógł cofnąć czas” nie wskazywał mi zbytnio na głębsze przesłanie. Miałam ją już wyłączyć, gdy w teledysku zobaczyłam tytuł książki, którą czytała kobieta: „Transcendency and The Time Paradox” („Transcendencja i paradoks czasu”). Moja ekscytacja sięgnęła zenitu. Przecież to właśnie to, czym żyję w moim odkrywaniu natury Wszechrzeczy. Być może dowiem się czegoś ciekawego?
Na okładce książki znajduje się szóstka dzieci w kolorze czerwonym z unoszącymi się pępowinami. Jest też napis Weyrauch, co jest nazwiskiem niemieckim, ale brakuje imienia autora. Istniał pisarz niemiecki Wolfgand Weyrauch oraz matematyk o tym nazwisku. Nie wiem jednak, na jaki trop chciał zepchnąć autor teledysku. Poniżej mamy „nowe tłumaczenie F. M. Röttger”. Być może coś z kolorem czerwonym. Tłumacz „googla” niewiele mi pomaga w tym temacie.
Idąc dalej, przyjrzałam się temu, co napisane jest na widocznych w teledysku stronach książki. I to jest dopiero intrygujące przesłanie.
„Rozdział VI. Torus – powierzchnia rewolucji
Rozdział IV. Duchy czasu”.
Zdjęcia ze strony są niewyraźne, jestem w stanie odczytać jedynie pojedyncze słowa. Wyostrzenie i powiększenie na niewiele się zdało, bo nie jestem grafikiem. Może mnie za to sprowokuje do nauki jakiegoś programu? Powracam zatem do teledysku i odczytuję tyle, ile jestem w stanie dostrzec mym bystrym okiem.
„Rozdział III. Jesteś mistrzem wszystkich praw natury jeśli znasz transcendentalne pole.
Na tej stronie wspomnieliśmy, jak przyczyny duchowe stanowią nawet maksymalnie 80% przyczyn wszystkich problemów w życiu. Większość badań naukowych odkrywających wymiar duchowy i jego wpływ na człowieka wykorzystuje konwencjonalne narzędzia badawcze. SSRF z drugiej strony wykorzystuje medium z aktywowanym szóstym zmysłem. Korzystanie z metod tradycyjnych w badaniu duchowego królestwa jest jak próba pomiaru inteligencji za pomocą linijki. W najlepszym razie tego typu badania mogą mieć charakter potwierdzający, a nie będą badaniami z pierwszej ręki wyjaśniającymi przyczyny tych zjawisk w sferze duchowej. Tego, czego umysł / mózg nie zna, nie będzie dążyć do potwierdzenia istnienia. Wszystkie badania za pomocą SSFR odbywają się za pośrednictwem aktywnego szóstego zmysłu i nie napotykają ograniczeń konwencjonalnych metod badawczych. Stąd wnioski badawcze są inne.”
„Ciało to tylko ubranie.
Różnicą między nie-poszukiwaczem i poszukującym jest duchowa introwersja lub skupienie na Bogu, aby móc być prawdziwym poszukiwaczem Boga. Duchowa introwersja stopniowo prowadzi do zmniejszenia identyfikacji z pięcioma zmysłami, umysłem i intelektem. Nie-poszukiwacz, z drugiej strony, działa na rzecz poprawy identyfikacji z pięcioma zmysłami, umysłem i intelektem.
Jeśli mamy pragnienie, by zmienić siebie, aby stać się lepszym człowiekiem i poszukiwaczem, wszystkie wysiłki staną się łatwiejsze”.
Jest tam jeszcze kilka mądrych rzeczy, choćby o czasie czy torusie. Fascynuje mnie to, że doskonale wiedząc, że zawsze znajduję to, czego szukam, pojawia się to, czego oczekuję, trafiam na piosenkę, w której dokładnie to zostaje mi przekazane. W dodatku pod tematem „transcendencji i paradoksu czasu”. To nieustanna zabawa w odkrywanie.
Źródło obrazków i teledysku: